რომ არ გტკენოდა,გაგეფინე წაქცეულს მინდვრად,
რომ არ გწყენოდა,გადავმალე ღიმილქვეშ ცრემლი,
როგორც ოცნება, საგულეში მესახლე მკვიდრად
და შენს სიყვარულს დამღეროდა გრძნობათა მრევლი.
და განშორება უუძლურეს სიტყვებად დარჩა,
და ცისსაყართან ირეოდნენ ღრუბლები ეჭვთა,
და მეწამულად ბრიალებდა დედოფლის ფარჩა
და ცერზე შენგან ნაბოძები მიმინო ეჯდა.
და სიყვარულზე დაგეშილი ფრინველის მზერით,
ეფერებოდა ციცაბოებს ნაცრისფერ კლდეთა,
სათავადოსკენ ნამუსრევი მიჰქონდათ ძღვენი
და არსაკიძეს დასტიროდა ბებერი მცხეთა..
*KISSED* *KISSED* *KISSED*