СПОМЕН Времето бргу поминува,
надежта тивко умира.
Останува само сеќавањето
на страстното време минато,
кое нема да се врати,
така душата ќе ми пати.

Позади небесните саати,
ќе останат затворени врати.
Поради една душа чиста,
која не е веќе иста.

Повторно ме зема мракот,
после болката од зракот.

Повторно срцето заледува
и доброто со зло
се заменува.
Споменот ме распарчува,
а крајот ме докрајчува.

Пак се губам
во просторот и времето,
сеуште те љубам,
поради времето со тебе поминато.
 ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
??мрачно нели?? ;D

Tykkää! 4