Kane mbetur te dy vetem ne dy anet e botes, te rrethuar nga njerez, por vetem. Kane nevoje te ndihen te fuqishem ne krahet e njeri-tjetrit ashtu te perqafuar duke dhene dashuri, dashuri qe ka kohe qe pret te behet nje trup i vetem ka kohe qe pret te behet e tyrja. Ajo dashuri e pamundur qe po i perpin te dyja zemrat dalengadale ne prehrin e saj. Edhe sa me? Kur do jete rradha ime? Ajo dashuri buzeqesh e thote me lot ne sy: Ishte, rradha jote ishte por nuk pate kohe te beje çdo gje siç duhej, por mos u merzit une jam zemermire do rikthehem gjithmone, aty ku ka dashuri, gjithmone.

Tykkää!