Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή μας που μας προκαλούν να κάνουμε απολογισμούς...να μετράμε εμπειρίες...να κάνουμε τη σούμα όπως λέμε...
Μια απο αυτές είναι και τα γενέθλιά μας...

---

Σήμερα λοιπόν που είναι τα γενέθλιά μου και κλείνω αισίως τα 33, αλλα και μερικές μέρες νωρίτερα,έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται σαν να θέλει να μαζέψει τις σημαντικές στιγμές του παρελθόντος και να τις κάνει μια μικρή ταινία...θέλοντας να δώσω όμως ένα τίτλο ή ένα χαρακτηρισμό σε αυτή την ταινία δυσκολεύτηκα...ίσως αν την έκοβα σε κομματάκια να μπορούσα να το κάνω πιο εύκολο...και κάπως έτσι
έβαλα στην "τεμαχισμένη" ζωή μου τίτλους...

Η παιδική μου ηλικία ήταν όμορφη...ανέμελη και ξέγνοιαστη...όχι ακριβώς σαν το μικρό σπίτι στο λιβάδι αλλα πλησίαζε...

Στην προεφηβική μου ηλικία χώρισαν οι γονείς μου...εκεί τα πράγματα δυσκόλεψαν αρκετά...θύμιζε κάτι απο Κράμερ εναντίον Κράμερ...με τις απαραίτητες και τόσο ανεπιθύμητες αλλαγές...με την απότομη ωρίμανση και την άρνηση για όλους και για όλα...η αμφισβήτηση των γονιών και η εσωστρέφεια ήταν κάτι που ήρθε μαζί με τον χωρισμό τους...

Η εφηβεία με βρήκε να αναζητώ (υποσυνείδητα μάλλον) κάποιον να με αγαπάει και να τον αγαπώ...και έπεσα με τα μούτρα στο λάθος άτομο...χωρίς να έχω σεβασμό πλέον στην άποψη των γονιών μου έκανα αυτό που θεωρούσα εγώ σωστό και δεν σήκωνα και κουβέντα...η "ώριμη" (μη χέσω) στάση μου μέχρι τότε με καθιστούσε αυτόματα και σωστή να κρίνω και να καθορίζω την ζωή μου...κολοκύθια τούμπανα...σκατά τα έκανα και μη χειρότερα...αλλα ήταν επιλογή μου και την λούστηκα...έμοιαζε πολύ με ταινία με αυτοκαταστροφικόυς εφήβους

Μετά απο αρκετά χρόνια ταραγμένης προσωπικής ζωής με τα πάνω της και τα κάτω της κατάλαβα επιτέλους οτι δεν χρειάζεται να υπερασπίζεσαι μια επιλογή σου αν αυτή αποδειχτεί λανθασμένη...παραδέχτηκα τα λάθη μου και ένιωσα τόσο ωραία!!!Αποποιήθηκα τον τέλειο εαυτό μου,άρχισα να καταλαβαίνω τους γονείς μου και να βλέπω τα πράγματα με άλλο μάτι πιά...δικαιολογούσα πιο εύκολα τους ανθρώπους αλλα και τον εαυτό μου...ήταν σαν ταινία τρόμου μόνο που η ηρωίδα γλιτώνει στο τσάκ...ξεκίνησε μια περίοδος αυτογνωσίας...και μοναξιάς

Η πιο πρόσφατη περίοδος της ζωής μου είναι και η πιο "πειραματική"...έβγαλα τις παρωπίδες μου,επέλεξα να κάνω παρέα με ανθρώπους που πρόσκαιρα με έκαναν να νιώθω καλά αλλα και που συνειδητά ήταν για λίγο στη ζωή μου...απλά έκανα ένα βήμα παραπέρα μαζί τους...έβγαλα απο την ζωή μου άτομα που δεν ήταν πραγματικά εκεί για μένα...αυτό ακόμα με πληγώνει αλλα το έκανα...ήταν ένας μικρός Τιτανικός...ευτυχώς ανέβηκα εγκαίρως στην λέμβο διάσωσης

Και αν θεωρήσουμε οτι αυτή η ταινία πρέπει να έχει ένα, έστω και προσωρινό, τέλος τότε σίγουρα αυτό θα ήταν happy end!!!Δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αλλιώς η ζωή μου με τον Χρήστο...είμαι πιο ευτυχισμένη απο ποτέ...ευχαριστώ καθημερινά την τύχη μου που τον γνώρισα και που αγαπηθήκαμε...ψάχνω ακόμα να βρώ τον άγγελο που μου τον έστειλε...βρήκα το άλλο μου μισό...βρήκα την αληθινή αγάπη...τώρα πιά ξέρω...και ζώ κι εγώ την ιστορία του ερωτευμένου ζευγαριού χωρίς να θέλω να βάλω ταινία εδώ γιατί η δική μας ζωή δεν μοιάζει με καμία και δεν έχει και σενάριο...ελπίζω να μην έχει ούτε τέλος

Οσοι φτάσατε μέχρι εδώ θα διαβάσετε ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους έχουν ευχηθεί στην wildflower...αλλα και στην Γεωργία που κάθε φορά δίνει αληθινά τον εαυτό της αλλα σήμερα λίιιιγο παραπάνω...το μεγαλύτερο ευχαριστώ θα το στείλω με όλη μου την αγάπη στον Θωμά και την Αθηνά ...στον Χρήστο και στην οικογένειά μου...σε όλη μου την οικογένεια που δόξα τω Θεώ είναι μεγάλη και αγαπημένη...να με χαίρεστε!!!

Tykkää! 25