Беше убав пролетен ден, метеоролозите најавуваа врнежи, но тоа не беше пречка да се минат километри за да се сретнат. Никој од нив не знаеше како ќе заврши таа средба.

Првиот бакнеж не е со усни, првиот бакнеж е со очи...

Еден прекрасен ден, многу искри во нивните очи...
Времето како и да не постоеше толку брзо мина.

Се разделија некаде околу полноќ

... си посакаа добар пат и...
...се сврти и си замина, не ја гледаше како си заминува во мракот.
...од се остана само сенка.

...а толку многу ја сакаше.



... и никогаш не престана да ја ...
Дали...?

Таа ноќ дождот не престануваше...

... и небото ли плачеше?

...или изгореа во брзината на случувањата...

...беа ли ЖРТВА на времето???

Tykkää! 5