ყველაზე მეტად მეშინია დაბნეულ ადამიანებთან დელიკატურად გამკლავებაში დაოსტატებულების. როცა შენს ზეცისამხდელ გულახდილობას ,,მოკრძალებით,, უპირისპირებენ თავიანთ ყელმაღალ და მელაკუდურ რაფინირებულობას...პირობას ვდებ: შეიძლება გავხდე შეშლილი, უგულო, თავხედი, სასოწარკვეთილი, უთავმოყვარეო და ათასი ჯანდაბა კიდევ, მაგრამ როცა ვიღაც თავბრუსხვევისაგან გადაქანცული მომეხეთქება, არასდროს ვაგრძნობინებ, რომ ,,პრიჩოსკა,, ამიჩეჩა..
Ei ole kommentteja vielä.
Jätä kommenttisi, aloita keskustelu!